bir çiçektin.

bana rağmen açtın.

bana inat açtın.

dikildin karşıma.


bak dedin, bak bana.

vazgeçmedim.

direndim.

önüme ne engeller koydular da,

hiç olmayacak yerimden bitiverdim.


karışırken gözyaşın suyuma,

halini düşündüm de direndim.

bak bana, ben bittim sandım da 

en umulmadık yerimden açıverdim.


umut oldum.

ışık oldum.

öldürmek istediğin anlamlara,

kol kanat oldum da direndim.

sana rağmen ben yeniden bittim de,

çiçeklendim.


acını gördüm, yaprak açtım.

feryadını duydum, kök saldım.

sana umut olayım diye toprağı yardım da,

bütün heybetimle karşına çıktım.

dikildim.


uzunca bir yoldan döndüm.

bir seni duyabilmek için

kainattaki bütün sesleri, 

toprağıma gömdüm de geldim.


anlat o soluksuz soluğunla bana.

sen ne zaman açmaktan vazgeçtin de,

dökülen yapraklarının üstüne basarak geçtin.

anlat da bileyim.

alman gereken ders bendeyse bırak,

bırak ki bu dersi sana ben vereyim.


varsın "çiçekten de ders mi alınırmış?" desinler.

desinler de beni iyice bileylesinler.

kesin olayım, keskin olayım.

sana dimdik durmayı

anlattıkça anlatayım.