İsmini bilmediğim sarışın çiçekler,
Elinde ne kadar da iğreti duruyor.
Sen sevmediysen onları ben nasıl seveyim?
Sakla ardına, görmemiş gibi yapayım.
Suçlu hissediyorsun kendini, gözlerini kaçırıyorsun.
Bırak, yalvarırım artık bana bak.
Zira tanıştığımız gün değil bugün.
İnan o heyecanımdan eser yok.
Hayır, hayır.
Düşürme omuzlarını.
Gül biraz, üzmek hiç istemedim seni,
Gelmeni de beklemiyordum aslında.
Beni unutmamana şaşırdım ama
Hatırladığın insan değilim.
Yine de izin ver,
Bari senin için ben,
Hala o son günki gibi kalayım.
Biraz daha oturacak mısın yoksa gider misin şimdi?
Ya da yine gelir misin?
Ona göre çay koyacağım.
Anladım.
Boşver, zaten çok soğuk yanım.
Öyleyse sormayayım hiç boşuna
“Nasılsın, nasıl geçti hayat?” diye
Konuşturmayayım seni daha fazla.
Evet, merak etme.
Ben tüm olanlara rağmen iyiyim.
Sen de bunu duymak istiyorsun.
Dur.
Şimdi mi gideceksin?
Farkındayım, seni son defa görüyorum.
Söylemek istediklerim var,
Beni dinler misin?
Gittiğin gün diyememiştim.
“Ben seni hep sevdim.”
Hayır,
Şimdi tam sırası.
Geç kalmadım, hayır.
Hayır,
Hayır!
Nolur, ellerini çek toprağımdan.
Ben ölmedim, hayır.
Bağırıyorum,
Gelmiyor mu sesim?
Sevgilim, seni hala seviyorum!
Dur,
Çiçeklerini unuttun!
Zaten her bir yanım toprak ve çiçek.
Sen bari beni bu çirkin çiçeklerle
Bırakma, nolur.
