Anıları kokluyor,
Anıları kurutuyoruz.
Bitmemiş romanlarımızın,
Hiç yazılmamış şiirlerimizin - öykülerimizin arasında.
Belki de ondadır - sende yarım kalanın.
Onunla tamamlanmış, raflardan kalkmıştır.
Kitaplar güzeldir -çünkü en güzel hatırasıdır;
Yaşanmış olanın, unutulmayanın, kaybolmayanın.
Belki de tek atılmayanıdır - kovulmayanıdır gönül bahçesinin.
Çiçekler değil benim kuruttuklarım.
Kapı arasından gülümseyen kaçamak bakışlı mutlulukları kurutuyorum.
Saklı kalanı, vedasız biteni
Vakitsiz geleni kurutuyorum.
Bu hikayeyi parça parça bitiriyorum
Ve bugün yine-yeniden hayata tutunup,
Kök salıp,
Kendimi kendimden doğuruyorum.
Çiçekler suluyorum.
Çiçekler açıyorum.
Çiçekler alıp - çiçekler veriyorum.
Kendimi arıyorum.
Bizi buluyorum.
Çiçeklerden geçiyor
Uyanıyorum.
