Hayal meyal bir andı,

Anılarımı bir çırpıda hiç eden,

Böyle bir sessizlikte dağlar durur mu,

Çığ düştü çiğ çiğ yedi beni.

İlk kez o an aklandım,

Benim kundaklarım bile karaydı.

Görülmüş değil,

Beyazların üstünümde bunca kaldığı,

Kirlenir, temizlemeye çalıştıkça sararırdı.

Bense hep saklanırdım.

Kalın duvarların altında soyunurdum grilere,

İnce ruhum üşürdü emerek salt çıplaklığı.

Kaçmak vardı, öyle gitmekle,

Böyle kalmak arasında kalmazdım,

Eğer ben bıraksaydım önce,

Ardıma bakakalmazdım.

Vazgeçmek öğretilemez benim gibilere,

Yetiştiriliriz, kazanmak yahut kaybetmek üzerine.

Benim payıma yegâne gaye,

Aklara çalınmak kaldı,

Çelimsiz dimağıma çelmeme takılmak sureti ile.

Çil çil üstüme saçılan çığa karıştım,

Bütün oldum ayazla,

Kendimden geçtim,

Benim için umut artık çok geçti.