Bugün sana sende sevdiğim şeylerin kalmadığını bahsetmeye geldim. Evet yokluğunu arar yüreğim. İster gülüşünü her anımda. Sana gülücükler hatıralar biriktirdim belki bir gün pişman olursun ve gelirsin. Bende sana bir nazlanarak bir kızarak anlatırım diye bekledim. Evet çok kötüydü seni benim olmayışını, başkasını sevmeni görmek ve daha da ağırı senin bana kıyamadığın tek insan olduğunu düşünürken bana kıyamayan hiç insan olmadığını farketmek. Ben seni kaybetmemek için seni silmemek için çok uğraştım. Belki arkandan seslenmedim ama hep dönüp bir kere bakmanı bekledim. Sen rüzgarlı bir günde karşıma çıkan ılık esintiydin. Senin sıcaklığın unutturmuştu bana Ankara ayazını. Neyse konumuza dönelim. Ben hiç kimseyi unutmamak için bu kadar çabaladığımı hatırlamıyorum. Direkt silenlerdenim açıkçası. Sen kimin ahı kimin vahısın bilmem. İmtihandın. Hayatta herkesin aradığı bir şey vardır benimki senmişsin gibi geldi zaten hep benimleydin anlamdıran benmişim. Ondan bundan farkın yokmuş keza benimde ondan bundan farkım yokmuş. Güvendiğim arkasına yaslandığım tek bir söz var imtihan vazgeçemediğinden vazgeçene kadar devam eder. Vazgeçtiğinde imtihanın biter. 1 Damla yağmuruma muhtaç ol 1 damla gözyaşımda boğul.
