Bilincimin örtülü umutları içerisinde saklanan adil dünya fikri 

Nöronlarım tavaf ediyorlar bu köşeli yalanı 

Bu ufak çaplı psikoz sinsice ilerleyen bir vebadır 

Eğer soracak olursanız 

Psikoz toprak ile temizlenmektir 

Yağı yağ ile çiviyi çivi ile sökmektir 

Tıpkı barışın bir diktatörün kılıncında saklı olması gibi 

Zihnimde dinginlik ancak ve ancak harap olmuş sinirler ile mümkündür 


Devam ediyorlar dönüp durmaya 

Acizliklerine duydukları tiksinti 

Kurtuluşun kendilerinden bağımsız olduğuna inanmaya itmiş onları 

Onu yükseltip kurtuluşun kurbanı olmak kanlı bir gömleğin düşmek üzere olan düğmesi olmak...

Bir bütünün tüm parçalarının birbiri ile alakalı olması gerektiği düşüncesine kafayı takmış bir avuç yobazın pahalıya patlayan yanılgısıdır bu


Beynim kaynıyor fokur fokur fokurduyor 

Ezecekler beni, bilincimi...

Etrafında dönüp durdukları o şeyi 

Kendilerinden uzağa ittikleri o aşağılık şeyi de...

Hepimizi ezecekler 

Çünkü inanç böyledir 

Yıkmak ve yeniden yapmak ister 

Kökünden sökmek ve yeniden filizlendirmek ister