Hiç böyle çıkmaza düşmemiştim anne,

Sevgisizliğin 40 yerimden bıçaklaması daha hafif bir acıydı,

Bu hüsranın karşısında yakıyorum her zerremi

Benden geriye kalan küllere tebessüm ediyor sevenlerim,

Göz yaşından hallice sözlere itimadım yok,

Kurban olduğum her parçada bir yangın söz konusuyken ben,

Yine yaşamak belasına tutundum.

Sen beni anlayamazsın,

Gözlerinden kanlar aktı mı hiç?

Her bakışım, bir ölümün habercisi olsun sana.

Zerrelerimi hikmete kavuşturamadım ama,

Ruhumu cehenneme kavuşturdum.

Üzgünüm sancı,

Sana bir orman vad edemedim,

Ne uğruna kim uğruna bu mezarlık anne söyle!

Saçlarım yanıyor ruhumda.

Ve ben hicranın, en telaşlı bedduasına konuk oluyorum.

~Fehmekar