Sokakları arşınlıyor gözlerim  

Duvarların yası sokağımda

Yükünü atmış avuçlarıma

Renkleri parmak uçlarımda

Resmediyor güneşi son batımında


Gökyüzünden yağdırıyor hançeri

Çatımın her gözünde biraz rutubet 

İnsanlar bir hayli öfkeli 

Çocukların umutları örseli

Ağıtlarıyla çıkacak Adalet Nine'nin cenazesi 

Kapama penceresini, aç sokağın sesini 

Arada sula Vera'yı, Tomris'i öp


Gök kubbeden ne ara döküldü Kâbeler? 

Bu ellerin kime biat eder?  

Onlara sor kaçıncı umudun faili

Kaç kere karıştılar suskun cinayetlere? 

Dün bir bıçakla öldüm seninle

sessizce bir otobüste

Bugün yakıldım bir varilde,

seninle paramparçayım bir valizde

Yarın Selman gibi yaralıyım babamdan

Hasretim boylu boyunca bir endam.

Koklasam mis gibi Gülendam

Koşarak gelecek birazdan vurulduğum yerden Ahmet 

Yan sokak son durak; çıkmaz vuslat


Bir çocuk

Bir çocuk az sonra çalacak kapını

Elinde yeni bir yuva, yeni bir boya 

Çizecek sana Güneş'i yeniden 

Tut elinden sokaklarını arala

Demir parmaklıkları kaldır

Pencereni karanfillerle oyala. 

Menekşeleri kokla, Vera'yı ve Tomris'i unutma.