Elleri kömürden kapkara olmuştu, mutfağa gidip bir havlu buldu kendine iyice silindi. Havluyu da bir yere fırlattı çıktı oradan. Yorgun gözleri birini arıyordu evin içinde, aradığını bulamamış olsa gerek hüzünlendi bir anda. Yoktu. Gitmiş miydi yoksa? Bir sigara çıkarttı montunun iç cebinden, sigarayı hep buraya saklardı kimse otlanmasın diye. Çakmağı eline iki üç kere vurdu, gazı bitmişti herhalde. Sonunda yakmayı başardı. İşte o günün en büyük zaferi! Sigarayı yavaş yavaş içine çekti, üstüne küller dökülüyordu ama kimin umurunda. Tek düşünebildiği o neredeydi? Yalnız kalmıştı besbelli, koca bir evde kendi kalp atışını duyuyordu sadece. Bu onu tedirgin etti, çıktı gitti evden tüttüre tüttüre.
