Belki aynı yolda yürümüyoruz,
Senin yolunda güneşler açıyor
Benimse; hep şemsiye kolumda.
Tedbirliyim; çünkü her an ıslanacağımı düşünüyorum .
Ayağına giyinmiş cilalı ayakkabılarınla bana afili tiratlar okuyorsun...
zoruma gidiyor, üzülüyorum...
Ama sana; patika yollarımla meydan okuyabilirim.
Saçıma değen her bir yağmur damlasından, hiç duyulmamış hikayeler yaratabilirim.
Hem sıcağı sevmem ben, tenim çabuk yanar.
Geçmez uzun süre...
Senin olsun tüm kavurucu sıcaklar, doğan güneş
Yıldızlara sarılır, gider bulurum yine evimi.
En zoru, günün sonunda eve dönecek olmak değil miydi?
Yazdığım tüm satırlar belki varmadı gideceği yere
Lakin bir yol var ki inat değil o
Aşk...
Kalabalıklaşıyorum
Sesim çoğalıyor
Sesim çıktıkça
Yükseliyorum
Ağaçlar, o uzun boylu ağaçlar
Eşlik ediyor, gideceğim yere kadar.
Bulutlar, semaya durmuş.
Gözyaşlarım karışıyor yağmurlara
Elimden tuttuklarını fark ediyorum
Devam ediyoruz
Yalnız değilim sanki...
06/12/22 Tülay
