cinnetin eşiğinde psikotik konuşmalar - 1

:) Eyvallah.

:) içeriklerinizin devamını bekliyor olacağım

Çok şey söylemek istemiyorum, sanırım şu sıralar biraz psikolojim bozuk. Kötü söz kullanmadan kendimi ifade etmekte biraz güçlük çekiyorum:) Belki daha sonra ben size ulaşırım Dilara, siz de isterseniz nerede durduğumu merak edersiniz. kısaca şöyle diyeyim efendim: "sahtekârlık peşindeyiz, en çok da kendimizi kandırıyoruz." şunu da ekleyeyim:" Tanrıtanımaz olanlarımızın bile yaratılmış bir tanrısı var, çok iddialı olanlarımız da kendini Tanrı ilan ediyor." Mümkünler, mutlak olmuş... Newton mekaniğiydi bir ara kanun koyucu, kuantumu hangi mahkeme karara bağladı? Ben mi? Ben nerede olduğumu bilsem, nerede durduğumu da söylerdim Dilara. Çok konuşmak istemiyorum deyip laf kalabalığı yapacak kadar da sahtekârım bu arada. Sorry...

sizin durduğunuz yeri merak ettim yarattıklarımızla kendimizi kısıtlıyoruz veya ötesine geçmeye tenezzül etmek katı birşey gibi görünüyor mu diyorsunuz :)

Her şey mümkündür cümlesindeki "mümkün"ün terimsel anlamı esasında bizim kullandığımız anlamdan biraz farklı. Dilara, çeşitli tabirlerimiz ve söylemlerimiz artık fazlaca maddeye yönelikleşti, anlamlar yüzyıllar içerisinde çok değişti. Her neyse, sizin durduğunuz ve baktığınız yer de gayet kabul edilebip inanılabilir düşünceler. Sanırım benim karın ağrım biraz başka mevzu ve bunu da tam izah edemiyorum burada. Dilara, Eyvallah :)

+ bu da işin daha zihinsel boyutu belki sezgisel boyutu bir nebze.

Her şeyin mümkün olabileceği gibi 'anlaşıldığı' şekli ile bir hakikat de mümkünü olmayan bir şey değildir elbette. en basitinden konuşmayı yaparken dil ile bir hakikat yaratılır. sözcük hakikattir çünkü bir kere deneyimlenmiştir. ama sadece deneyimlemek işin maddesel boyutu olarak düşünüldüğünde sözün içindeki anlam sorgulanması gereken esas unsurdur. bunun yanında 'anlamı' sorgularken de bir yanlış anlamaya düşebiliriz. bu da hesaba katıldığı zaman yanlış anlaşılanın nerede durduğu ve nedenini tespit etmek yeni bir döngü olacak diye düşünüyorum.

Eğer sadece bakıyorsak baktığımız yerden gördüğümüz hakikat değildir :)

Yukarıda yazılanlardan bağımsız olarak öyle zannediyorum ki hakikat hakkı ile idrak edilemez hiçbir zaman. Bence tek gerçekliğimiz(halkedilmiş gerçeklik) inancı doğuran o meşhur karın ağrısı.
Yukarıda izahı amaçlanan gündelik meselelerdi, basit insanî hengameler... Peki Dilara, sence 'yaratılmış olan' "şey" hakikat olmaya layık mıdır, hakikat olma imkânı var mıdır, yaratılmış hakikat mümkün müdür?

Acaba hakikat ve inanç arasındaki tezatlık yeniden bir hakikat mi yaratıyor :)

Teşekkürler.

"..Ey İbrâhîm! Kırılan putların yerine yenilerini koyan kim?"
Çok güzeldi çok. Kaleminize sağlık 👏