Bir çintemani motifinde
gözleriz seni, biri sen öteki sen öbürü sen.
Düşün, mumlar sana öykünüp yakıyor kendini
oradan sıçrayıp pervaneyi tutuşturuyor alevin
aguştan mamul zülfün güzelim.
Ya mazul et bizi senin vakanüvisliğinden
ya terfi et al köşküne bahçevan deyi
ama koma ağızlara bu ne iş yapar kiyi.
Al pelengî işlemeli abanın içine bizi
sarıp sarmala, dür ve söyletme eli
gerçi el de söyler, ağız da hakiyi
bu mesel pelengî kaşlarına çekmiş deyi
Mecnu’nu da Leyla’yı da rüsva eder el dilinde.
Sen getir destini, dök elimize yuyalım rüyayı
Kör görmez tarif eder, sağır işitmez uydurur
Amma tîrin vurduğun yerde ilelebet durur.
~24/11/23
