Kurşun edasıyla kavına çarptı, 

Alevi mumun fitiline inceden dokunur oldu. 

Mum muydu yanmak isteyen, 

Yoksa kibrit mi acımasızdı böyle? 

Ey güzel! 

Alevinde yanmak isteyen benmişim meğer. 


Gözyaşı gibi damla damla eridi, 

Ateşi gitgide büyüdü, 

Fitili artık dayanmıyordu sıcağına. 

Sen misin böylece güzel olan, 

Gözlerim mi büyülenmiş yoksa? 

Ey tabip sevda! 

Ateşi harlayan senmişsin oysa. 


Ufak esintiler sallıyordu artık, 

Ateş bir o tarafta, bir bu kalpte, 

Karanlığa gömen son kaçınılmaz. 

Sessizliğin arasında dans eden bir duman gözüktü. 

Karanlık mı daha huzurlu? 

Yoksa ışığın gözümü mü kapattı? 

Sen, 

Mızrak, süngü, gönül, kalp! 

Boşuna yaktığın bu beni, 

Mum gibi eritip söndürdün.