Hayatta bir şeyler kötüye giderken bana iyi gelen insanlar hep bir yerlerden el uzatıyor. Sıcak bir bakışıyla, tatlı bir tebessümüyle, samimi bir tavsiyesiyle sızlayan ama sesimin çıkmadığı o yaralarımı okşuyorlar. Tek bir kelimenin ya da ince bir düşüncenin hayatımdaki yerini bilmeseler de bir yerlerde varlıklarının olması güven veriyor. Hani yağmur damlaları sakince çisil çisil yağarken, ıslanma arzusuyla o huzurun gökten inişini bedenimizde hissetmek isteriz ya işte o yağmur tam olarak onların varlığına denk düşüyor.