Beyhude çırpınışlar içindeyim, bir an önce kaçıp kurtulma telaşı alabildiğince sarmış bedenimi. Duvarlar bana gülerken aynalara yansımam sirayet etmiyor. Kasvetli dört duvarın arasından sıyrılmak tek çare sanırken.
Koridorlarda ilerlemek zorlaşıyor. Kapının yanındaki aynaya son kez bakıyorum. Paslı bir çivi ve duvar karşıma çıkan, kendimi bulamıyorum.
Aynada gördüğüm duvar diğerlerinin yanı sıra sitemli ve acı dolu. Aynanın alaycı gülüşü ardına saklanmış bir mağduriyet ile örtülü. Tamamen muntazam haldeyim, hareket edemiyorum; aynada belirecek bir silüet arıyorum. Olduğum yerde sallanıyorum. Tek gördüğüm duvara beceriksizce çakılmış ve eğreti duran bu çivi.
Aynı kaderi paylaştığım.
