Konuşmuyorduk 5-6 gündür
Susmuştu dilim
15 gün oldu “seni seviyorum” demeyeli
Kahrolmuştu kalbim
Gözlerinin içine en son ne zaman baktım
Ben bile hatırlamıyorum
Kızarsın belki diye gül yüzüne bakamıyorum
Kör olmuştu gözüm
Aklımdan çıkarsın diye koymuyordum kafamı yastığa
Uykusuzdu gecelerim
Ve…
Kaybetti sevdiğini çocuk
Artık
Uyuyor
Görüyor
Konuşuyordu
Uyuduğu her gece zindandı çocuğa
Kabuslar süslüyordu
Gecelerini…
Gördüğü her kişi korkunçtu çocuğa
Onu hatırlatıyor herkes
Geçmişini…
Konuştuğu her an acı veriyordu çocuğa
Her zikri ele veriyordu
Sevgisini…
Ve…
Bitti bu güzel masal
Çocuğun artık
ne görecek
ne de kör olacak
gözü vardı
Çocuğun artık
ne konuşacak
ne de susacak
dili vardı
Çocuğun artık
ne uyuyacak başı
ne de yaşayacak
aşkı kaldı
-Mülaki-
Murathan Çalışkan
2022-03-23T19:28:35+03:00Kenan bey güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim. Bu benim zamanında içime sinen ilk şiirimdi. O dönemler özellikle beni şiir iklimine yakınlaştıran Nazım Hikmet'i çok okurdum. Teknik uygulamalar denemek istediğim için böyle bir çalışma ortaya çıktı. Değerli yorumlarınızı bir sonraki şiirlerim için de bekliyorum. Sağlıcakla kalın. ☺️
Kenan Birkan
2022-03-23T17:54:24+03:00Bu biçimde şiirleri seviyorum fakat şiirde öz-biçim uyumunu önemserim. Temayı bu şiir tarzına uygun bulamadım. Kaleminize sağlık. 👏🏾