I.
Seni koyacak değilim,
Kumdan kalelerin avlusuna.
Sen, gelecek ağacının burcusun.
Geçtiğin ırmaklar sessiz ve derin
Akıtıyor kirini karanlıklara.
Denizleri susturuyor,
Gemisini yürütenler.
Ve düşmanlar, kurda kuşa,
Seni geçmişler kayıtlarına çoktan
Yaş, kilo, boy...
-hatta bir sokağın başındaki duruşun...
Buğday beniz, kemer burun.
Ama daha ilk fırtınan bu denizde
Davran vurulmayacaksın!
II.
Uçuşa geçti papatyalar,
Çoktan bile.
Başının üstünde parlıyor güneş
Koparılsa bile tüm çiçekler
Durdurulmaz baharın gelişi.
Davran, çocuklar büyüt sen de
Irmakları geçen.
İnanalım gel,
Seni sırtında taşıyan analar hürmetine
Davran vurulmayacaksın!
