22 Ocak Çarşamba 2020 03.31
Günahkar bir toprağa bir tohum düştü,
Filizlenip çocuğa dönüştü,
Çırılçıplak günah ortasında kalan çocuk ürktü,
Topraktan çamur yapıp büründü,
Dünya üzerinde yürüdü,
Her gören bakmak için bir daha döndü,
Kimdi bu günahkar toprağı üstüne geçiren?
Kimdi yalın ayak sokaklarda üşüyen?
Çocuktu elbet!
hatasız olmalıydı, pak ve saf...
Kimdi diye dönüp dolaşan sorulara aldırmadan çocuk büyüdü,
Kurumuş çamur döküldü,
Çamur gitti ama günahların izi göründü.
Öyle uzun süre üstüne mesken etti ki çocuk toprağı,
Dergah bildi günah, çocukta konakladı.
Çocuk büyüdü ve günahların içinde yürüdü,
Dökülen çamur bir kenara süpürüldü,
Ama yaftalanmış çocuk dünyaya geldiği toprağa küstü,
İzi kalan günahlardan ayıplandı,
Yaşamadığı günahın damgasıyla prangalandı,
Sonra günaha borçlu hissetti,
Tekrar yattı toprağa,
Ağlayarak toprağı çamura dönüştürdü,
Uykuya daldı çamurda,
Günahlar bir toprağa bir çocuğa gömüldü.
