kasveti yaratan ki yaradan,

yaralara hiç basmadı gülleri,

o güller, ellerimizde kuruyan umuttan yapılma çocuklar,

göğe ermekten alıkoyuldular,

yaraları mora çalıyordu,

yaratanla araları açık,

alınları karaya çalıyor, kara uzak

gök uzak, bir birbirlerine yakın

iki acı ile demlendi çocuklar,

toprak da onlara yakın

toprak, o anaç ölüm meleği

bereketini kaçıracak,

toprağa kırgın çocuklar,

hiçbir zaman verdiklerini geri alamayacak.

kalpleri cayır cayır yanık çocuklar,

içleri, ölmeye nasıl razı, nasıl hazır

şıpöldü çocuklar, şimdi toprağa çektikleri keskin kılıçla,

verdiklerini bulmak için,

kendi içlerini sevinçle kazar,

ölümsüz çocuklar, yanlış ülkelerde mutluluk kovalamaktan bitap,

azıkları bitmiş, birileri yetişsin

yarı yolda kalmış çocuklar.