Hayatlara hükmeden ölüm

Geceme musallat şimdi

Gözlerimden kopanların feryatları

Yankılanmazdı boş duvarlarda da

Kırmızı mezarlıklarıma çığlık olurdu. 

Bir kişi göçerken göç ettiği yere

Bir kişi gitmezdi peşinden

Bu toplu bir kıyım olurdu

Kıygınlığım bu sebepten

Kalmadı dedim o vakit, kalmadı

Kalem tutacak dermanım da kalmadı. 

Peki neydi 

Beni kağıtlara sarıp sarmalatacak o şey

Çocukların gözlerine bakmak

Gözlerine bakmak çocukların

Çocukların gözlerine. 

Sinemde beliren o acımsı tebessüm

Dışarıdan bakanların yüreğini dağlardı

Dağlarına diyorum, dağlar katardı. 

İşte eğer

Hâlâ özlüyorsam özlenen günleri

Hâlâ sevebiliyorsam

Ölümün hükmettiği geceleri

Yaşayabiliyorsam

Yaşanmaya değmez şu hayatta

Ve biliyorsam aslında 

Ölüm diye bir şey yok 

Sadece yaşamak var 

Diyorum ki

Çocukların gözleri 

Gözleri çocukların

Çocukların.