İlk mızıkamdı mısır koçanı,
Bütün notalarını emerdim.
Ben contra oynardım
Babam bomberman.
Bütün gece,
Sıkılmadan.
Kurban kestiler arka bahçede,
Korkmadım, üzülmedim.
Büyüklerim gülümsüyordu çünkü.
Bir küçük yunus yüzdürürdüm leğende,
Ölenlerin anısına.
Ne yapsam ne etsem unutamam çocukluğumu.
Evin önünde kavak ağacı,
Kavak ağacında bir kedi.
Bahçede incir ağacı.
Kömürlükte bisiklet.
Unutamam.
Tavan arasında bir at arabam vardı.
At beyaz, gözleri kırmızı.
Bordo perdeli bir odada değiştirdiler bezimi.
Emziği bala sürdüler.
Ablamla lastik atlamayı,
Seksek oynamayı özledim.
At arabamı, atarimi özledim.
Sümerbank'ın kreşini,
Annemle babamın arasında yatmayı özledim.
İlk aşkım Aylin'i,
Komşu kızı Serap'ı özledim.
Erdem'le kavga etmeyi,
Fahriye ablanın gizli gizli sigara içirişlerini,
Patates kızartmasını özledim, Ayşe ablanın.
Bir dedemin aldığı Casio saatleri özledim.
Ki Kara Murat'ı idim ben onun.
Bir diğer dedemin kaymaklarını özledim.
Ki dört yaşındaydım gittiğinde,
Dönmemek üzere.
Velhasıl ben büyüdüm,
Doğduğum günü özledim.
Mehmet
2020-11-03T18:26:44+03:00Çok teşekkür ederim.
Mehmet
2020-11-03T05:22:44+03:00Çok teşekkür ederim, eksik olmayın.
Hasibe Şan
2020-11-03T02:08:05+03:00Çocukluğum... İyi ki varsın sen! Özlem dolu ve bir o kadar da sıcacık bir şiir okudum sayenizde. Tebrikler o özleme 🙋🏻♀️
Sena Türkmen
2020-11-02T23:24:42+03:00İçtenliğini sevdim şiirin. Kaleminize sağlık.