Çocukluğuna borçlu olduklarım, çocukluğuma borçlu olanlar, çocukluğuna borçlu olunanlar...
Herkes alacaklı ve herkes borçlu; kimi hayatta, kimi çoktan göçmüş..
Bazen alacaklı tarafımın sesi yükselir, bazen borçlu olanın. Bazen ikisi birden...
Alacaklı olduğunuz biri hala yakınınızdaysa, muhtemelen hala umutsuzca geçmiş alacağınızı tahsil etmeye çalışıyorsunuzdur. Üstelik dolaylı olarak; hatırlasın istiyorsunuzdur borcunu. Oysa ne siz o çocuksunuzdur artık, ne de ebeveyniniz o yaştaki insan..Umutsuz bir çırpınışla, yeni yaralar eklemekten öteye gitmez olanlar..
Nasıl iyileşelim peki, hep birlikte? Tazmini mümkün mü eksiklerin? Yoksa başka bir pencere olabilir mi, tüm etiketlerden sıyrılıp yan yana manzaranın keyfini sürebileceğimiz...?
