Çok yorgun bir dünyada düşüncelerle boğuştuğum bir günü daha geride bıraktım galiba. Hiç bitmeyen bir yağmurda başımı pencereye yaslayıp tek bir müzik eşliğinde saatlerce yolculuk yapmak istiyorum. Kimse olmadan, kimse görmeden, kimsesiz... Hayallerine, gerçeklerine kimseyi dahil etmeden. Sadece kendim olduğum bir evrene ihtiyacım var. Biraz yağmur, bolca toprak kokusu, biraz sonbahar esintisinin olduğu... Gözlerini kapattığında sadece o anı düşündüğün evrene bir biletiniz var mı acaba? 💫