Hürmette aşırıya kaçan dualar ediyorum.Kesitler yaşayıp ve yaşatıp unutuluyorum.Bana öyle geliyor ki isimsiz mezarlar,isimli mezarlardan daha sığ gibi.Özenilmemiş ve ıslanmamış.


Ben bazen, tam bazen yarım, bazen de hiç.


Sıvışımlarım hep suçlanmaya varıyor.Birliğe bu kadar tutkuluyken ben; ona inanamamam,ondan korkup kaçmam cezalandırılıyor yalnızlıklarımla.Eve dönmek istemiyorum.Evimi bulmak istiyorum.Adreslerim hep çıkmaz sokaklara...Benimse geri dönmeye gücüm kalmadı.Sondaki isyanlar yazılı duvara yaslanmak düşüncesi,bağlarımın bütünüyle aşınması kadar tahrişkâr.


Ben hiçbir zaman tam, bazen yarım, çokça hiç.