Ah o koca çöp yığını... İçimdeki tek ve en pis yer... Düşündükçe içinde kaybolduğum, en nefret dolu yerim... İçine ne koyarsan ona dönüşen çöplüğüm. Bu koca çöplüğüm çokça kırgınlık, kızgınlık ve nefret kokuyor. Çiçeklerle taçlandırmak istediğim çöplüğüm, tamamen acılar için var olan pis kokulu, susuz, topraksız bir yere dönüşmüş. Bu saatten sonra ne çiçek biter üstünde ne de hoş kokular. Bana başka bir çöplük lazım. Duvarları olmayan, toprağı, temiz havası, bolca güneşi ve suyu olan bir çöplük... Nerede nasıl bulurum bilmem ama ihtiyacım olan şey o işte...