Cumartesi gününü neden bu kadar severim, bilmem. Ondaki lezzeti başka günlerden alamıyorum. Diğerlerinde hep bir eksiklik ve tuhaflık var. Karakterleri bana güven vermiyor. Yalnız cumartesi öyle değil; mutluluğu hemen temin edebiliyor. Bu sevginin kaynağı nedir? Kelime olarak kulağıma mı hoş geliyor yoksa geçmişte o gün çok güzel bir an mı yaşamıştım?
*
İşte cânım cumartesi geldi. Bugün mutsuz olmak yok! İllaki mutsuz olacaksam, pazar ne güne duruyor. Hele pazartesi, salı, çarşamba... Üzül üzülebildiğin kadar. Keyif senin.
*
Bugün aklımda ne kadar bedbin fikirler varsa başımı sallayarak silkelemeliyim. İçeceğim kahveleri özenle hazırlamalıyım. Ve gökyüzüne, ağaçlara, kuşlara, çiçeklere ve onların renklerine sanki ilk kez görmüşüm gibi heyecanla bakmalıyım. Neden mi? Çünkü cumartesi.
