hastaneler duruyor virane gönlümde,
her odasında ayrı ayrı taşıyor çığlıklar,
kimisi ailesini kaybetmiş,
kimisi kendi seslerini bastırıyor,
ve ufacık damlalarda kaybettiği ölümler.
karanlıklarda kaç yol geçer bilmem,
korkuyorum seslerin geleceğinden.
yollar uzun geliyor gözlerime,
her saptığı tabelaların gölgesinde.
doktorlar saklıyor hastalıkları bizlerden,
şimdi nereye gitmeli, bulunmayacak ölümler.
her adım attığımda duyduğum çığlıklar,
beni ipe diziyor, canhıraş ortamlar.
göz göze geldiğim kendimle utanıyorum şimdi,
ağlamalarla gecelerin gelişinde,
yere düşüyor zülüfler, cümlelerin ötesinde.
