Üstüm başım, hüzün; önüm arkam, müphem...

Ayak bastığım yolun neresindeyim, bilmiyorum.

Kaynar sular dökülüyor ama ben, yanmıyorum.

Ağlayamayacak kadar anlıyorum, olmayanları.

Ve içimde ölürken içimi öldüren her şeyi...

Bilet kestim, sonsuz bir diyâra gitmek üzere.

Elimde bavul yok; heybem, çoktan yağmalandı.

Yalnızca ben varım, bir de kalbimin sâkinleri.

Fırtına koparmamak için tuttuğum nefesi,

O aynayı kırmamak için sıktığım yumruğu,

Bırakıyorum; d'üşüyorum, sağır bir hengâmede.