İçimi rahat rahat dökebildiğim bir insan yok
Her bir cümlemde saklı kalan kelimelerimle içimde kalıyorum,
Her bir cümlede acaba bunu söylemem de sıkıntı olur mu korkusuna kapılıyorum
öle öle, susa susa vermiş olduğum bu yaşama savaşında bir de insanların anlayışsızlığı
Tüketiyor gönlümdeki son kalan gücü.
Elimden gelmiyor bir şey
Yapamıyorum, yine susmamla kalıyorum.
İçim yanıyor, kendime bile dönüp bir şey diyemiyorum.
Yoruluyorum, kimse anlamıyor, ne hâlde olduğumu göremeyecek insanların yanında, içinde kayboluyorum, kahroluyorum
Tek istediğim bir an önce bütün bunlara son verebilmek, bütün bunlara katlanmamak; artık ölüm çözüm değil, biliyorum daha kalıcı, daha güzel bir çözümle karşısına çıkıp hayatın yapabileceğimi göstermeliyim, anlıyorum,
Lakin nefes nefes ve sabır
Kalmıyor içimde
Her an bir öfkenin kollarında oluşumu görüyorum; susuyorum, susuyorum
Kendi içimde kendimle bir deliriş yaşıyorum.
Kurtulmam gerekiyor ama; bu hâlden, bu karanlık şehrimden gitmem gerekiyor.
