Ölüme, bu kara bulutlar içinde inandım
İnci gibi gülüşün hatırına vazgeçtim
Yitirdim, yerli olan ne varsa dair inanca
İnsanca açıp baktım, nüzûl ettim özüne
Varsın hilkat-i beşer, buyum desin
Sesin yankı yapmıyor, duyamıyorum
Varsa arşa dair bir âlem
Aç gözlerini, dalayım
Her şey esrik ruhuyla yitik
Gel, inandır beni bu devrik çağa
Yalvacı sen olasın diye
Yeni bir izm dolaşıyor ruhumda
Bakma, göğünür yeryüzü
Kibre alet olur, bu ayak izi
Sızı, sızı, sızı;
Seni görmek adettenmiş,
Her cümle başı.
