yankılanıyor şimdi zihnimde veremli adamlar,
her biri cebinden kağıtları çıkarıp, şiir yazarlar.
uçurumların çıktığı sahil boyunca,
oturup bir de hâlime ölüm yazarlar.
reçetesi yokmuş yaşamanın,
silkiniyor rüzgarda filmlerin izleri,
ölmeden kendini bırakıyor geride,
"ceplerinden kağıtları çıkarıp, şiir yazarlar."
daktiloyu da ekledim şimdi masamın köşesine,
kağıt kalmadı diye haykırdım kendime,
şiir yazacak bir kağıt veyahut kalem gerek.
şiir yazacak acı, hüzün biraz da ağlamak gerek.
mana çıkarmaya çalışıp, ağlamaya durduğun saatler,
masal'ın ağlamalarında mı buldun ruhunu,
yoksa almila'ya sardın surları.
kalmadı geriye benden başka hiçbir şekil,
ne de olsa yüklemsiz biten şiirlerin.
