Yaşamın, en temelde, bağımsız, kendine yeterli olmaya
çalışmanın süreci olacak. -doğumda, tam bağımlıydın,
sonda, ölümde ise, -başarabilirsen- tam bağımsız
olabileceksin.

Ama ikisinin (doğum ile ölümün) arasında, hep bir
gelişme olacak yaşamın: bir ‘ilerleme’ değil; şu ya da
bu yönde, bir gelişme…

Kendine yeterli olma, bağımsız olma yönünde ise,
gelişme, hep, başka kişilerle kurduğun ilişkilerin
içinden geçerek yürüdüğün bir yol olacak.

Bağımsızlığın, bağımlılıklarından geçecek.

Yaşamını, ancak bağımlılıkların içinden bağımsız
kılabilirsin — ki, yaşamını özgürleştirmen, onu, sürekli,
bir yerlere bağlayıp, sonra, o yerlerden koparabilmen
olsun.

Yaşam, kopmadan kurtulamaz—
ama bağlanmadan da kopamaz.
Yaşamında kurtuluş, hep, bağlanıp—kendini
bağlayıp— sonra, hep, bağlarını koparman olacak.