Dede sarhoşlar geçidinde delilerden bahsederken
Onları aynı noktada buluşturan tümceler seçermiş.
Günceler hain yalnızlıklarla dolarken tabakalara
Ölüler usulca kazanır, olan yaşayanlara olurmuş.
Uzun sakallı ağabeyler ruhlarını sürerken karanlıklara,
Bedensiz ruhlardan bana bolca selamlar toplamış.
Azrail işini boşlamış, İsrafil surdan bihaber,
Şimdi halet-i ruhiyemizi var ya, hah o biçim bilader.
Güneş, usulca soyar etimden masumiyet karinesini,
İlk suçum doğmakmış, yaşamak ve sevmek ceremesi.
Bunca suçun ortasında bir de fakirlik silsilesi,
"Ticaret yap" demişti dede, "keder al sat" önerisi.
Rakımı evde yaparım artık, hatunla yataktan çıkmam,
Bir daha dosta para koymam, taşınmaz mal en önemlisi.
Ah şu zamanda bira içilmez, ödenmeli nefes vergisi,
Kimse rahatsız olmasın ama adımız vergi ülkesi!
Oldum olası sırıtmaz suratım, son sürat sırat,
Dünyanın adaleti buymuş meğer, payıma düşen topal at.
Ulan bir kez de doksana gol at, bu da mı ofsayt?
Dede bu gece epey eşeledik, kafamız leş, bize bir el at.
En sansasyonel duygulara en sıradan tepkiler,
En gergin ağabeylere, en ön sıradan sıkıntı verdiler.
Mutluluğu gereklilik bildiler, oysa mühim değil o konu,
Mutsuzluktur, sanat da dahil tüm güzelliklerin tohumu.
