Yerli yersiz bir yazma isteğidir bu

Dedem Adem'den kalma bir başkaldırı

Zamanın tamamen dışındaki ben

Ya da bilinmezliğin hemen ortasındaki sen

…

-Son cümlesi klişe olan bir dize-

Seni sevmiyorum ben

Ama bir gün aklar düşecekse saçlarımıza

Bir gün sarkacaksa derimiz

Ya da bilirsin ya

…

-Son cümle pek gereksiz-

Ancak yaşanacaksa tüm bunlar

O ak göğsünde kalsın başım

Beni sevmesen de olur

Ama buralarda senin dudakların olmadan

Nasıl yaşanır bilmiyorum

Diyorlar ki alışkanlık bu

Varsın öyle olsun

Varsın ben saplantılı bir aşık olayım

Ama şu aşk denilen illet

Bu çağda

Nasıl yaşanır bilmiyorum

Dedem Adem'den bu yana çok şey değişti

Elma bile aynı değil

Ben yazarken bunları mesela

Babamın sesi geliyor yan odadan

Almanya falan diyor

Ülkelerden bahsediyor

Arabalardan

Sanayi devriminden

Açlıktan

Dedem Adem'den bu yana değişmeyen tek şey olan açlıktan

Babandan da görmedik sevmeyi

Aşık denilince aklına saz şairi gelen bir insanım ben

Yapma