ne gerek var samimiyetsiz dostlara

bir acı mum ışığı

bir dertli kalem ve bir defter

yetiyor oysa ki dert yakınmaya


sahi defterim anlıyor mu acaba beni

geçenlerde birkaç damla

gözyaşına rastladım sayfaların arasında

sanki ağlıyor gibiydi yazdıklarıma

belki de kalem acıtmıştır canını

orasını bilemiyorum


bitmesinden çok korkuyorum ama

yenisine alışsam bile biliyorum ki

en güzel hatıralar hep eski defterlerde saklı

tıpkı eski aşklar gibi

galiba insan yitirmeden anlayamıyor

bazı şeylerin değerini

misal bu şiire 

sayfanın ortasından başlamam gibi