Sırtımı döndüm ya sana
Dünya duracak sandım, yol bitecekti
Bir şey düştü sadece, sonra onun da boşluğu geçti
Kızma, kontrole varacak bakışlarla durma orda
Herkes bilir ki fırlatıldıysa insan, çarpar dünyaya
Yaratıldıysa böyle böyle bilenir hamuruna
Ve yazıldıysa şayet yazgısına
Durup dikkatle baksana bana
Güneşe dönmemin kavrukluğu aynalarda,
Ya da solgun bakmamın gördüğü mü bilmem
Kötü bir geçmişin yorgunluğu omuzlarımda
Dinlenmeye doğmuş sanki dizlerim
Rüzgar uğultusu bile ağır kulaklarıma
Çok önceden bilenmişim gibi dünyaya
Bir de yukarıya
Yukarıya...
Fena bir sessizlik hakim semaya
Tanrı, uzun süredir durduğumu gördü mü yoksa?
Güçsüz değil gönülsüzdüm oysa
Kalsam şurada, insanlar geçse beni, zaman üzerimden aksa
Durmaya yaratılmadım haşa!
Ancak söylesene değecek mi bana?
Aptalca!
Aptalca işlere kalkışamamamızın vebali boynunuza
ve kenarından bakmamızın dünyaya
Haydi, haydi uyumaya
bir rüya hürriyetine sığınmaya
göğsümüzdeki korkuyu uyutmaya, uyutup büyütmeye
Dünya aydınlanınca bir gün,
beni de uyandırmayı unutma
