Dün gece baktım aya.
İncecik bir çizgiydi,
Zarif, kırılgan, berrak.
Bugünse göğün kandili,
Biraz daha kalın sanki,
Yüzeyinde beyazlar
Ve grilerden benekler.
Adım gibi biliyorum;
Yarın yine aynı yüz
Bulutların arasından
Bize görünecek,
Hatta gülümseyecek.
Değil mi ki
Ay aynı ay,
Nehir aynı nehir,
Ben aynı ben…
Değil mi ki?
Biliyorum;
Ne olursa olsun,
Ay bizi seyretmeye
Devam edecek.
Ve ben
Yarın da
Göğe bakacağım.
O gülümsemeyi
Görebilmek için
Elimden geleni yapacağım.