Dün gece baktım aya.

İncecik bir çizgiydi,

Zarif, kırılgan, berrak.


Bugünse göğün kandili,

Biraz daha kalın sanki,

Yüzeyinde beyazlar

Ve grilerden benekler.


Adım gibi biliyorum;

Yarın yine aynı yüz

Bulutların arasından

Bize görünecek,

Hatta gülümseyecek.


Değil mi ki

Ay aynı ay,

Nehir aynı nehir,

Ben aynı ben…

Değil mi ki?


Biliyorum;

Ne olursa olsun,

Ay bizi seyretmeye

Devam edecek.


Ve ben

Yarın da

Göğe bakacağım.

O gülümsemeyi

Görebilmek için

Elimden geleni yapacağım.