Zaman ne tuhaf kavramdır. Akar gider fakat akışta bizlerden yontup değiştirdiği birçok şey vardır. Doğduğumuz andan geldiğimiz güne kadar her gün bizde bir şeyleri değiştirir. Bu değişim bazen bize olgunluk katar bazen yerinde saydırır bazen de çocuklaştırır. Yaşadığımız zor şeyler bizleri daha ileriye daha da büyütmeye götürürken, rahatlık varolan dinamiğimizi geriye atar. Olaylar bizi yaraladığında iyileştirmek üzere zaman devreye girer. Bizleri başka yaşantılarla sarıp sarmalar. Odağımızı dağıtır. Bir gün o olay yine hatırlandığında dersiniz ki 'artık o kadar da canım yanmıyor.' Zaman bizi iyileştirdiğini o an kanıtlar. Bu iyileşme sizi rahatlatır, o ağır yükü yavaşça bırakırsınız. Bu noktada da iyileşme yerini değişmeye bırakır. Bu da ilacın yan etkisidir ki bu bazen çıkmaza sokar. Bunu bizler fark etmesekte yakınlarımız bunu fark eder ve ilişkiler bazen bambaşka bir şekile evrilir. Değişim karşımızdakinin hoşuna gitmezse sizi eskisi gibi görmemeye başlar ve taraflar savrulur. Bazen bizler de bu değişimin etkisiyle sevmediğimiz insanları bile sevmeye başlarız. Çevremizi de kendimiz gibi değiştirmeye başlarız. Karşılığında da yeni bir düzene sahip olup zamanın akışını tekrar yaşamaya devam ederiz.
