Ne yıldız, ne güneş ne de ay ışığında
Gözlerinden başka bir yeri göremiyorum
Yıkıp bozan dünyamı kapladığından
Aydınlığı uğurlayıp, karanlıkla dost oluyorum
Bir ses, bir hece, bir sözcük veya bir cümle
Dökülemiyor dudaklarımdan
Duvar yazılarında asılı kaldıklarından
Sevda denizinin ortasında kayboluyorum
Karton bebekler, kağıttan gemiler ve çıtadan uçurtmalar,
Mağaza vitrinindekini alamamanın hüznü
Elde yapılanın güzelliğini gölgelediğinden
Etrafımda bir sürü çocuk varken kimsesiz hissediyorum
A sokak, b sokak, c sokak sonrası çıkmaz sokak
Adım atmama karşı koyamıyor ayaklarım
Kalbimin sesini takip ettiklerinden
Sürgün edildiğim yuvamı arıyorum
Soluk kırmızı, soluk mor ya da soluk mavi
Canlılığını yitirmiş albümümdeki fotoğraflar
Gidişinin yasını tuttuklarından
Sonbahar olup yapraklarımı döküyorum
Keman, piyano, klarnet belki de davul
Çiçeklerle bezenmiş sahnenin orkestrasında
Çalınan her nota kulağıma hapsolduğundan
Duyduğum diğer sesleri unutuyorum
