Dehlîzler geçiyorum, geçemiyorum.
Renkli rüyalardan gözümü açamıyorum.
Gecenin ardından doğan sabâha,
Yağmurun ardından ışıldayan güneşe,
Ağlayışların ardından gelen gülüşlere,
Vurgunum, hasretim; lâkin büyüyor kasvetim.
Uzakta bir dünya kuruluyor, içimde bir dünya boğulurken.
Susmak ki dili mühürler, konuşmak ki dilin bağını çözer.
Tutulamaz, bir nehirde akar gider neşe ve keder.
Birbirine karışmadan, birbirini yormadan.
Ve sormadan, hiçbir şeyin nedenini.
Öylece, rüzgârın savurduğu yöne doğru...
