Hani sen bir zaman
Yüreğinin ateşine güvenip
Hep olmaz laflar ediyordun
Gün olur iki kelime
Yakana yapışmaz sanıyordun
Hani sen bir zaman
Yüksek kayalara tırmandıkça
Ruhun bir kartal gibi
Yücelere yuvarlanır sanıyordun
Ama bir çığ seni alıp sürüyünce
Vadilere dolacağını bilmiyordun
Hani sen bir zaman damla damla birikip
Okyanus olacağını sanıyordun
Ama bir fırtınayla bağrında
Nice gemilerin batacağını bilmiyordun
Hani sen bir zaman
İçinin ıssız sokaklarında
Kendini bir hastalık gibi terk ediyordun
Hangi aynada rastlasan suretine
Tanımazdan geliyordun
Ve sanki
Adın yabancıya çıkınca
Bir daha adın olmaz sanıyordun
