Kuş gibi olabilir miydi bir insan?
Hafifliğinde savrulabilir miydi gecenin?
Başını yastığa koyduğunda, soluksuz, karanlığın sessizliğinde yüceltebilir miydi kendini?
Bir el uzanmaz mıydı o vakit?
Bekler insan...
Veyahut beklemez mi insan kendinden gideni?
Zifir karanlıkta kuş cıvıltısı mı bekler insan?
Dinlemeye değmez mi?
Sevmek, delilikmiş.
Delirmeye değmez mi!?
Muhammed Dalpalta
2021-01-05T11:49:20+03:00Kelime tekrarlarını daha geniş bir alana yaymak daha akıcı bir ezgi yaratabilir diye düşünüyorum. Bu haliyle hoş bir şiir olmuş. Kaleminize sağlık.
Cem Kılınç
2021-01-04T13:38:03+03:00Güzel bir şiir, kaleminize sağlık:)