Neden ısrarcıyız kalmakta? Hayatımız sürekli bir şeylerden gitmekle geçiyorken.

Kalsın istiyoruz konuşurken en vurucu cümlemiz, karşındakinin aklında

Yanından geçerken hiç tanımadığımız birinin, kalsın istiyoruz kokumuz burnunda.

Altını çiziyoruz kitapların,

Bilinsin mi istiyoruz dile getiremediğimiz hisler?

Değil...

Bize aitmiş gibi, bizden duymuş gibi

İzimiz kalsın istiyoruz başkasına ait duyguların bile içinde.

Varlığımızdan habersiz bir kitapta dahi

Yok olana kadar kalmak istiyoruz.

Elden ele dolaşmaya razıyız

Hatta dünden razıyız tanımadığımız, tanıyamayacağımız, belki aynı zamanda var olamayacağımız kişioğluna açmaya içimizi

Peki kim muhatabı altını çizdiklerimizin?

Önemli mi?

Değil...

Önemli olan bir zamanlar ben de vardım mı demek?

Bundan değil mi?

Bedenimizle, ruhumuzla kalamayacağımızı anladığımızda ismimizle devam ettirmemiz varlığımızı?

Bundan değil mi?

Her kitabın başına yazılan isimler, şehirler, tarihler

Bundan değil mi?

Anıtlar, mabetler, saraylar, köşkler...

Akıllardaki kalıcılığımız dahi gücümüze göre,

Gücümüze göre var olmak istiyoruz

Olmadığımız, olamayacağımız, belki olmak dahi istemeyeceğimiz yerlerde

Neden sevgilisinin memleketine duyduğu özlemi hiç merak etmeyen Babil'in Bahçeleri'ni görmek için kıtalar aşıyoruz?

Dindirmek istediği hasreti miydi sevgilisinin?

Yoksa bastırmak mı istiyordu yok oluşunun korkusunu?

Dilden dile yayılsın mı istiyordu o büyük sevdası!

Sahi neden Babil'in Bahçeleri adı?

Peki biz neden ısrarcıyız kalmakta?

Kötü hatırlanmaktan, birinin hatıralarında kötü kalmaktan mı korkuyoruz?

Değil...

Kötüsünde yok hiç gözümüz!

Çünkü biliyoruz gösterirsek karşılıklı kötülüklerimizi, paylaşamayacağız,

Paylaşamadıkça yok olmaya bir adım daha yaklaşacağız.

Yok olacağız...

Bastırıyoruz, bastırmak zorunda bırakılıyoruz

Çünkü biliyoruz

Kendinde var olan kötülüğü görmek istemeyenin

İlk bizden kurtulacağını

Sahi hiç kötü yanımız yok mu bizim, ısrarcı olduğumuz kalmasında?

Belki en fazla yüz yıl sonra hatırlanmayacak olan varlığımızla

Çok mu çabalıyoruz doğru kalmak için, doğrucu kalmak için

Ya da doğruyla boyamak için gözleri

Değil...

İnan ben de bilmiyorum

Yazmakla başlıyorum kalmakta ısrarıma

Belki de kalmakta en ısrarcı olanı benim.