Taşlara mavi keçiler vurur,
Köpükler tuzları korur...
Annem beni hikayelerle korkutur durur,
Bu sefer anlatma sırası bende, buyur:
Bir gün bir kız varmış,
Taştan taşa atlarmış,
Sonra bir gün yalpalamış,
Derya ile tanışmış.
Balıklar onu kaldırıp,
Yosunlarla donatıp,
Saçlarına mercanlar takıp,
Yapmışlar kızı basmakalıp.
Derya bakmış kıza,
Demiş gelin olsun bana,
Kız demiş olmaz hiçbir şartta,
Derya sinirlenmiş amansızca.
Sonra kızı tutmuşlar o güzel saçlarından,
Çıkartmışlar yumuşakçaları hanlarından,
Sesini kopartıvermişler boğazından,
Duyulsun, ibret olsun diye deniz kabuklarından.
O günden beri tembihlerler,
Denize düşme yoksa seni severler!
Peki ya ne olur sevmezseler?
Zıkkımın dibi olur derler!
