Dilimdeki yaraların uykusu gelmişti.

Gözlerim karardı, yürümeye devâm ettim.

Suskunluğum, içimin boşluğundan değildi.

Yorgunluğumun dinmeyen ağrısındandı.

Bedenimi saran hüznün gölgesindeyim.

Hiç güneş vurmayan kuytulardayım.

Dokunduğum, kuş olup gidiyor uzaklara.

Sakındığım, vuruyor beni cânevimden.

Kızgın bile değilim artık; içim, vîrâne...

Bir aynaya baktığım ân, yaşlar s'üzülüyor.

Yanaklarımdan avuçlarıma, âteş gibi!

Hislerimin karanlık ve derin denizine düştüm.

Elimi sallasam bir çift gözün göremeyeceği o denize...