Derine

Kasvetli bir günde yavaş adımlarla yürüyorum

Yüzlerce insanlar yanımdan geçiyor

Hepsinin hikayesini düşünüyorum

Var olmayan bir yere adım atmak istiyorum

Bu sıkılmışlık memnuniyetsizlik ve bıkkınlık hissi peşimde sessizce

Gülümsüyorum ağlarsam zorlaşır

İyileşemeyen her şeyi silmeyi öğreniyorum yavaş adımlarla

Ne kadar da çabuk silen bir insan oldum

İnsanlar mı öğretti bunu yoksa?

Fazla umutluyum galiba 

Umut tehlikelidir derler belki de bu sonum olacaktı kim bilir?

İnşaat halinde bir ben

Zemin ne denli sağlam bilinmez

Kendimi yitirmeden bir yere varamayacağım görüyorum

Tünelin sonunun ışıklı olduğunu umut ediyorum..