Bu aralar özlem doluyum. Bastırmaya çalıştığım sessiz bir özlem var içimde. Dolaştığımız sokakları, güneşin yükseldiği anları, oturduğumuz parkları kafeleri, yanımızdan geçen tanımadığım insanları özlüyorum. Akşam serinliği çıktığında içimin titremesini, gece rüzgarının o gür sesini, hava kararınca yanan sokak lambalarının altında dolaşmamızı hepsini özlüyorum. O hep gittiğimiz mekanı, dışarıda yediğimiz yemekleri, eğlence parkında beş yaşımıza geri dönmemizi özlüyorum. Yaz güneşinin yakıcılığını, yürümekten yorulduğumuz anları, yeni yerler keşfettiğimiz günleri özlüyorum. Yeni tarifler denediğimde beğenmeni, yorgun olduğumda beni dinlendirmeni, gülüşümü sevdiğini söylemeni özlüyorum. Gel dememle yanıma koşmanı, sinemada bir ağlayıp bir gülmemizi, alışveriş yaparken ki zıtlığımızı özlüyorum. Sanırım ben her şeyi çok özledim.
