Ders çalışırken biraz ara vermek istemiştim, terasa çıktım ve bulutların gökyüzünün sonsuzuyla buluştuğunu gördüm. Ders çalışıyordum çünkü iyi bir geleceğim olsun istiyordum ama fark ettim ki iyi bir gelecek için kendimden, bugünümden vazgeçiyorum... Merak ediyorum hayatımın hangi anlarını kaçırdığımı, kötü yaşarım korkusuyla yaşamadığımı fark ediyorum; kaç pişmanlığı es geçtiğimi, kaç tecrübeyi elimin tersiyle ittiğimi, hangi mutlu anlarımı baş ağrısına dönüştürdüğümü… Kötüymüş gibi geliyor fakat yaşamak demek bu demek değil mi? Bu duyguları yaşamaktan korkmak, sahte bir hayatta bir tiyatro oyuncusu gibi yazılan rolü oynamak değil mi? Ben hata yapmak istiyorum, yaptığım hataları düzelttikçe insan olmanın ne demek olduğunu anlamak istiyorum. Düşünüyorum her saniyesi birbirinden değerli olan zamanımı nasıl ziyan ettiğimi... Bahsettiğim yalnızca dersler değil, yapmaktan korktuğum şeyler, gereksiz tedbir ve bolca örülen duvar, yıkmak istiyorum her birini ama bunca şeye rağmen korkuyorum...