Derviş olmak ister insan
Kaybettiği için aşkı
Ve bulamayınca insandan istediğini
Döner geriye
Ademden önceye

En üzgün şarkıyı dinler
En üzgün şarabı içer
Ne şarap, ne şarkı yapar onu derviş
Derviş de bilmez varlığının temelini

Resimler çizer
Kitaplar okuyup, şiir yazar
Anlamı için uğraşır
Ömrünün on senesi boyunca

Karışır teni
İnsanların tenine
Ve çıkarır sarığını
Hakkını veremediğinden

Halbuki yaşamıydı ibadet
Ve kendisini her sarhoş eden şarap
Uzaklastirdi onu tanrisindan

Şimdi sarabiyla düştü yollara
Ancak
Artık beklemeden şaraptan mucize
Sadece içerek susadiginda
Sadece şiir okuduğunda.
Şimdi şarap taşır onu hakikate.