rutubet kokuyor üstüm başım
attığım her adımda dökülürken yapraklarım
yeniden filizlenmeye kalkmak ahmakça
yeşeren her şey siyahlığımda boğuldu,
şiirler bile
tüm üryan duygularım karamsarlık içinde yok oldu
bir furya ki hiçlikten ötesi değil,
gözümde insanlar, can değil
bir hülya ki caymak akıl kârı değil
ama yekpare canım buna hazır değil
şiirler bile
elleri boş gelen bir seyyahım bu dünyaya
yazıp çizip gideceğim
belki mahpus olacağım bir sevdaya
hürriyetim eğer aşktan geçiyorsa
uğruna yıllanmış şaraplar içiliyorsa
gece bir hayli hayrandır ona
şiirler bile
sarıyorsa etrafımı gam ve keder
yokluğunda yazılıyorsa eğer şiirler
söylenecek çok şarkı var demektir
ve okunacak nice kitaplar
şiirler bile
yaşarken yavaş yavaş ölüyorken
ölümden kaçıyorum yaşayarak
nefes almak artık bir zahmet
intihar ise cehennem, ilelebet
